Modelowanie w inżynierii odwrotnej.

Oprogramowanie VISI CAD/CAM posiada w swoim szerokim pakiecie moduł odpowiedzialny za otrzymanie modelu bryłowego z modelu siatkowego. Inaczej mówiąc, mający zastosowanie w inżynierii odwrotnej.

Zobacz, jak w szybki i łatwy sposób otrzymać model powierzchniowy, a następnie model bryłowy z zeskanowanego modelu STL:

Rys. 1 Model siatkowy STL

Pracę na pliku zbudowanym z siatki trójkątów rozpoczyna się od komendy Czyszczenie siatki. Istotne jest tutaj polecenie optymalizacji siatki, które usunie pokrywające się trójkąty i połączy ze sobą wierzchołki pozostałych trójkątów.

Następnie można przejść do ręcznej naprawy siatki, gdzie istnieje możliwość usuwania/dodawania pojedynczych trójkątów. Kiedy uzyska się wyprofilowany kształt należy zdjąć zarys geometrii wykorzystując opcję Wyodrębnianie konturów. Kontury te będą występować w postaci łamanej. Taka łamana może zostać w łatwy sposób przekształcona na odcinki, łuki czy odcinki i łuki za pomocą funkcjonalności Krzywa łamana na odcinki / łuki. Brakujący element zarysu uzupełnia się opcją Zaokrąglanie krzywą. Kolejną czynnością będzie połączenie otrzymanych elementów w krzywą Spline z wykorzystaniem komendy Łączenie krzywych. Z tak wygenerowanej krzywej zostanie otrzymana powierzchnia przy użyciu opcji Naprawa powierzchni:

Rys. 2. Naprawa powierzchni

W przypadku niedużych zamkniętych nieciągłości stosuje się polecenie Wypełnianie otworów. Postępując według powyższych czynności dąży się do jak najbardziej możliwego uzupełnienia modelu siatkowego. W tym przypadku jakość otrzymanego skanu nie daje możliwości całkowitego zadowalającego wypełnienia.

Kończąc pracę na elementach trójkątnych można przejść do budowania modelu powierzchniowego na modelu siatkowym. W celu uzyskania elementów, z których buduje się powierzchnię, oprócz wyodrębniania ograniczeń używa się również opcji Przekroje. Następnie łączy się zaadaptowane elementy w jedną krzywą. Otrzymana krzywa może zostać wydłużona, co jest przydatne podczas przycinania jednej powierzchni drugą. Jest to możliwe dzięki istnieniu funkcji Wydłużenie krzywej. Wydłużenie może mieć postać krzywej, odcinka lub łuku. Istotne znaczenie w tym miejscu ma funkcjonalność Reparametryzacja krzywej. Odpowiedzialna jest ona za wygładzenie elementu, który będzie odniesieniem dla definiowanej powierzchni. W innym wypadku krzywa wyodrębniona z modelu siatkowego wygenerowałaby powierzchnię składającą się z dużej liczby ścian odwzorowujących kształt każdego odcinka zaadaptowanego z elementu trójkątnego:

Rys. 3. Reparametryzacja krzywej

Używając wyżej opisanych funkcjonalności definiuje się krzywe, z których uzyska się powierzchnię, stosując zaawansowane polecenia tworzenia powierzchni: Powierzchnia przeciągana czy Powierzchnia automatyczna:

Rys. 4. Funkcje powierzchniowe

Tak zamodelowane powierzchnie przycina się poleceniem Cięcie brył, w którym automatycznie usuwana jest niepotrzebna część. W przypadku obrotowej części elementu po czynnościach łączenia i reparametryzacji zamienia się krzywą na łuki. Następnie na otrzymanych łukach rozkłada się okrąg poleceniem Element Element Element. Otrzymano środek obrotu przekroju wzdłużnego. Po przycięciu wszystkich powierzchni i zszyciu ich do jednej bryły powierzchniowej można dodać zaokrąglenia na krawędziach:

Rys. 5. Otrzymana powierzchnia

Finalnym etapem odtwarzania elementu jest analiza porównawcza danych wejściowych z danymi wyjściowymi. Zostanie wygenerowana mapa kolorów z przypisanymi wartościami odchyłek oraz strefami wspólnymi. Jeżeli jakość odwzorowania powierzchni jest zadowalająca można zamknąć powierzchnię do bryły i przeprowadzić obróbkę z wykorzystaniem moduły VISI CAM:

Rys. 6. Analiza porównawcza

Zobacz więcej